



aku balik.. dah tu..aku chek la lam poket mane fon aku.. aku rasa cam laen je..
Alamak!! maybe aku tertinggal dalam bakul moto kot..dah tu naseb baek Farah ade..aku mintak dye suh tolong kol no.akak aku.. dah tu tak dapat ugak..aku suruh dye cari fon tu dan bawak mai tempat kerja aku... dye cari ke ntah aku xtaw ler..dah tu..dye kol nombor pom Farah balik...dye cakap dye tak jumpe pun.. mau taknye naek bebal je rase aty ni..
Stress derr!! masa tempat kije tu aku tak pikir laen...


aku pikir na balik umah then na cari pom aku tu jerr... da la lambat balik..na dekat kul 1.00 pagi baru akak
aku mai ambek..dah la ujan lebat..dekat tempat aku kerja tu plak ada bukak restoran.. disebabkan kat situ ujan..mamak2 kdai pun terpaksa pindahkan meja2 n kerusi2 dpan pintu masuk keluar kedai aku..
Perghh!! dekat giler ngan tempat aku rehat tunggu ujan tu..aku tau diorang sedang cakap2 sal aku..
yang mamat sorang nie xabeh2 duk pandang2 aku..
aku bukan jenis yang gedik2 gatai2 suka layan orang laki tau..aku bukan gitu..
aku wat muka bodoh jelah! tebal kan muka kat citu...bab aku sorang je pompuan kat citu..
Dah tu..balik2 umah je..aku terus kol dail no.fon aku.. yang aku peliknye masuk je line bile aku kol...
p, tak bunyi-bunyi pon ringtone enset aku tu..aku bukannye wat silent mode pon..asal xjumpa gak ekk..
ketemukan telefon aku yang hilang tu...sebenarnya aku bukan sayangkan enset..
aku lebih sayangkan sim card aku tu..sim tulah yang teman aku selama 10 tahun tau..
sim card tu tau... nanti,susahlah law tak jumpe fon tu.
ngan my family aku...
waa~~ Aku harap2 sangat lah aku jumpa gak fon aku tu secepat yang mungkin... Amin Ya Rabbal Alamin....
